Gołębie Chów i hodowla
22,00
PLN
Warszawa 2009, wydanie 1, format 166 x 238, objętość 220 str., oprawa twarda
Przez cały czas utrzymywałem - i nadal utrzymuję - liczne kontakty z hodowcami w całym kraju, stąd od dawna wiedziałem, że wiele rodzimych starych ras znajduje się na granicy wyginięcia. Wielokrotnie też wyjeżdżałem w różne regiony kraju w poszukiwaniu interesujących mnie gołębi, gdzie poznałem wielu znakomitych hodowców, którzy prawie całe swe życie poświęcili hodowli ulubionych polskich ras. Właśnie ci starzy hodowcy, byli dla mnie nieocenioną skarbnicą wiedzy o gołębiach. Wielka to strata, że ich ogromne doświadczenie oraz cenna wiedza nie zostały w pełni wykorzystane zarówno w hodowli, jak i opracowaniach dotyczących historii polskiego gołębiarstwa.
Owocem moich poszukiwań było sporządzenie wykazu ras polskich, ze szczególnym
uwzględnieniem ras zagrożonych wyginięciem. Na podstawie przeprowadzonej analizy populacji, wyodrębniłem rasy, które znalazły się na granicy wyginięcia - tak powstała „Czerwona księga ras polskich zagrożonych wyginięciem".
W pierwszej grupie umieściłem rasy, których nie udało się odnaleźć. Do nich należą: białka polska, kalina polska i olbrzym polski. Nieco później moje ustalenia potwierdziły, że wymienione rasy najprawdopodobniej wyginęły bezpowrotnie.
W drugiej grupie - określanej jako stan krytyczny - znalazły się rasy, które co prawda jeszcze istniały, lecz były bardzo nieliczne. Do nich należą: białoogon polski, biały czarnodzioby, maściuch polski (koroniaty i gładkogłowy), mewka polska odmiana jednolicie biała (szapotel), listonosz polski, turczyn krótkodzioby, starogdański lotny, odmiany barwne szeka polskiego, stawak polski oraz niektóre stare odmiany garłaczy śląskich, ujęte
we wzorcu jako rasy niemieckie. Hodowla powyższych ras w Polsce była i nadal jest mocno zaniedbana.
W trzeciej grupie - o dużym stopniu zagrożenia - znalazły się: barwnogłówka poznańska, którą zawsze traktowałem jako rasę rdzennie Polską, pomimo że w europejskim wykazie ras zarejestrowana jest jako rasa niemiecka, białogłówka elbląska, również zarejestrowana jako rasa niemiecka, sroka polska (krakus), krymka polska, staluch polski i brodawczak świętokrzyski.
W czwartej grupie znalazły się znane i dość popularne rasy, których hodowla powinna być stale monitorowana: brodawczak polski (szczególnie odmiany jednobarwne), koroniarz końcaty, koroniarz sercaty, koroniarz barwnoogoniasty i mewka polska (odmiana tarczowa).
Ten wykaz obrazuje faktyczny stan zagrożenia i powinien skłonić do zastanowienia się nad skuteczną strategią ochrony i ratowania ginących polskich ras.
Od autora
Gołąb a sprawa polska
Zarys historii polskiego gołębiarstwa
Wykaz ras zarejestrowanych w EE
Wykaz ras o zatwierdzonym wzorcu w Polsce
Historia i opis ras polskich
Gołębniki
Trening gołębi
Druki hodowlane
Zakończenie
Książka
-
Autor:
Zbigniew Gilarski
-
ISBN:
978-83-85038-09-2
Inne produkty z tej serii: