Inżynieria materiałów drzewnych

Warszawa 2013, wydanie 1, format 170 x 240, objętość 164 str., oprawa miękka

Książka Inżynieria materiałów drzewnych przeznaczona jest dla studentów technologii drewna, jako podręcznik do przedmiotu „Inżynieria materiałów tartych i skrawanych", jak również dla praktyków zajmujących się przerobem drewna, sortowaniem tarcicy, a także projektowaniem i wznoszeniem konstrukcji drewnianych.
 
Niniejsze opracowanie stanowi modyfikację i rozwinięcie wcześniejszego skryptu pt. „Wytrzymałościowe sortowanie tarcicy budowlano-konstrukcyjnej" wydanego w 2005 roku. którego współautorem był profesor Witold Dzbeński.
 
Z myślą o śmiałym używaniu drewna w konstrukcjach autorzy książki Inżynieria materiałów drzewnych, krok po kroku (od bazy surowcowej, poprzez przerób, po materiały finalne) przedstawili wiele istotnych i przekrojowych zagadnień z zakresu inżynierii materiałów drzewnych, stawiając szczególny nacisk na problematykę produkcji i sortowania tarcicy konstrukcyjnej. Znalazły się tu informacje zarówno z zakresu budowy, wad i właściwości drewna, jak i uregulowań normalizacyjnych, a także przegląd technik przetarcia i analiza działania maszyn sortowniczych.
 
Drewno, jako surowiec organiczny, ze wszystkimi swoimi ogromnymi zaletami, ale także cechami ujemnymi, jest nadal powszechnie używane i ma tysiące zastosowań praktycznych. Cenne proekologiczne, recyklingowe i estetyczne właściwości drewna poparte są bardzo korzystną charakterystyką fizykomechaniczną tego materiału.
 
Stosowanie drewna konstrukcyjnego i materiałów drewnopochodnych o korzystnej charakterystyce mechanicznej, cieplnej i akustycznej jest podstawową cechą nowoczesnego, lekkiego budownictwa szkieletowego. Dążenie do podnoszenia poziomu wyposażenia, komfortu i zdrowotności użytkowanych pomieszczeń we współczesnych budynkach wiąże się z koniecznością szerokiego wprowadzenia drewna także do wnętrz mieszkalnych. Zastępowanie drewna innymi materiałami jest najczęściej działaniem niekorzystnym, wymuszonym przez rosnący niedobór zwłaszcza sortymentów wysokiej jakości oraz konieczność oszczędnego gospodarowania deficytowym surowcem.
 
Drewno, będące materiałem naturalnym o anizotropowej budowie i zróżnicowanych właściwościach mechanicznych, nawet w obrębie jednego gatunku, może być również materiałem inżynierskim, tzn. policzalnym przy projektowaniu i przewidywalnym po wbudowaniu w konstrukcję (jak np. stal). Drewno - a raczej już tarcica konstrukcyjna - staje się materiałem inżynierskim właśnie w procesie jego wytrzymałościowego sortowania.
 
Problematyka wytrzymałościowego sortowania tarcicy konstrukcyjnej nabiera szczególnego znaczenia wobec obowiązku znakowania symbolem CE wyrobów budowlanych wprowadzanych na rynek krajów wspólnoty europejskiej, a w ślad za tym - wdrażania zakładowej kontroli produkcji. Sortując wytrzymałościowo tarcicę, kwalifikuje się ją do klas wytrzymałościowych o ściśle określonych właściwościach mechanicznych (klasy C według PN-EN 338:2011), tarcica niespełniająca wymagań najniższej klasy traktowana jest jako odrzut.