Technologiczne aspekty produkcji MDF

Warszawa 2013, wydanie 1, format 170 x 240, objętość 92 str., oprawa miękka

Płyty pilśniowe MDF (medium density fiberboards) należą do rodziny płyt drewnopochodnych, które są wykonywane z rozdrobnionego drewna. Rozdrobnione drewno ma zróżnicowane wymiary i kształty. W zależności od rodzaju produkowa nych płyt wyróżnia się podstawowe typy:

    sklejki - produkowane z fornirów,
    płyty wiórowe - wytwarzane z wiórów,
    płyty pilśniowe - produkowane z włókien drzewnych.

W procesach wytwórczych na cząstki drewna zwykle nanoszone są syntetycz ne kleje i inne środki chemiczne, formowany jest kobierzec, który sprasowuje się w wysokiej temperaturze pod ciśnieniem.
Płyty pilśniowe mogą być produkowane metodą tak zwaną mokrą lub suchą. Podstawowe różnice pomiędzy mokrym i suchym sposobem produkcji polegają na operacjach transportowania włókien i formowania kobierca włóknistego. W meto dzie mokrej medium przenoszącym włókna jest woda, a w metodzie suchej - powietrze.
W Polsce metodą mokrą produkowane są płyty pilśniowe twarde i porowate, a metodą suchą płyty: MDF, LDF (low density fiberboards) i HDF (high density fiberboards). Płyty te różnią się między sobą gęstością i grubością, a tym samym właściwościami wytrzymałościowymi i odpornością na wnikanie wody.
Poszczególne operacje wytwarzania płyt LDF, MDF i HDF w tak niewielkim stopniu są zróżnicowane, że istnieje możliwość produkcji tych trzech rodzajów płyt na jednej linii technologicznej. Dlatego przy omawianiu zagadnień związanych z wytwarzaniem płyt pilśniowych metodą suchą będzie używana nazwa MDF.
Właściwości płyt zależą nie tylko od struktury włókien, ale i od rodzaju i ilości substancji chemicznych oraz parametrów technologicznych stosowanych podczas produkcji płyt. Zagadnienia te zostaną omówione w niniejszej publikacji.
Z Wiadomości ogólnych, "Technologiczne aspekty produkcji MDF"