Antropopresja ekoenergetyczna w procesie zmiany krajobrazu na przykładzie wybranych farm wiatrowych w Polsce

Antropopresja jest wymiarem wpływu działalności człowieka na środowisko. Charakteryzuje każdą formę rozwoju, która pozostawia wymierny ślad w pierwotnym, naturalnym i uznanym za zrównoważony, ładzie środowiskowym. W ujęciu aksjologicznym pojęcie antropopresji pozwala na przybliżenie definicji aksjomatów wartościujących, hierarchizujących i typizują-cych, które są identyfikowane jako niezbędne w poszukiwaniu rozwiązań różnych problemów, ważnych z perspektywy społecznej i środowiskowej. Ułatwia to zbieżność w realizacji wielu istotnych celów, które powinny być rozpatrywane z punktu widzenia różnych nauk i roz-wiązywane w sposób dla nich charakterystyczny, przy wykorzystaniu metodologii badawczej przypisanej i wypracowanej na polach tych nauk. Uznając, że nauka jest jedna, a jej różno-rodność to kwestia stałej, można podjąć próbę odniesienia się do wykorzystania instrumentu, jakim jest antropopresja, jako wykładni współdziałania, które z natury rzeczy jest synonimem współpracy interdyscyplinarnej. Wyklucza to .przypadkowość w działaniu i splocie zdarzeń, natomiast prowokuje do spójnego działania na rzecz ochrony i kształtowania środowiska, szczególnie w rozumieniu długookresowym, a nie naprawczym. Kwintesencją zdefiniowania antropopresji jest wyznaczenie jej kryteriów, które umożliwią dobre zdiagnozowanie proble-mu i właściwą, na etapie projektowania i planowania, predykcję naukową celującą w pewną i dobrą realizację określonego działania, a przede wszystkim przewidywania jego później-szych konsekwencji dla środowiska. Konieczność spójnego rozumienia antropopresji definiuje jej wartość jako niemiano-waną, co stanowi obiektywną podstawę do wyważenia jej dychotomicznych walorów, które często wyrażają się negatywnym i pozytywnym znaczeniem [Malczyk 2011]. Określone dzia-łanie ma jednocześnie ładunek realizacji założonego celu, a zatem spełnienie wyznaczonych oczekiwań, rozumiane jako część pozytywna oraz stronę ujemną o wymiernie niepożądanym wpływie na środowisko, część negatywna [Dobrzański 1993]. Antropopresja ułatwia wyzna-czenie indykatorów, które wyważą obie części i wskażą, która z nich dominuje w planowanym lub zrealizowanym działaniu oraz czy jest na tyle atrakcyjna, aby zminimalizować stronę ne-gatywną. Ocena wpływu określonych działań na środowisko jest wyjątkowo czuła na wyniki eksploracji naukowej, a tym samym nowe odkrycia, wdrożenia i zdobytą empirię. Sprawia to, że antropopresja może być traktowana jako instrument wycechowany na chwilowy po-ziom wiedzy, który w określonym czasie decyzyjnym, w sposób immamentny wpływa i re-guluje działania na poziomie operacyjnym, strategicznym i decyzyjnym [Janikowski 2004]. Holistyczne ujęcie tematu może minimalizować na długi czas niepożądaną presję, ale przede wszystkim ułatwia określenie oraz przewidywanie trendów i zakresu rozwoju antropopre-sji jako pochodnej określonego działania [EEA 2002].