Wyraz „chemia" pochodzi od egipskiego c hę mi (czarny) lub greckiego chymea -oznaczającego procesy metalurgicznego otrzymywania metali. Oba wyrazy stosowane były w starożytności dla określenia procesów przeróbki, w klórych z minerałów uzyskiwano: metale, stopy metaliczne, barwniki lub materiały ceramiczne. Melody rozwinięte w Asyrii i Egipcie - krajach o najwyższej w owych czasach kulturze, przenikały do innych obszarów geograficznych, m.in. Grecji.
Dla wyjaśnienia istoty zjawisk obserwowanych w przyrodzie, filozofowie starożytnej Grecji (Demokryt, 460-371 p.n.e.) zastosowali teorię atomislycznej struktury materii. Według Demokryta „nie istnieje nic oprócz atomów i pustej przestrzeni", a różnorodność materii wynika z liczby i kształtu atom& oacute;w.
Znaczące postępy nad poznaniem budowy materii i przemian chemicznych zostały osiągnięte w okresie rozwoju alchemii (grecki termin chymea przekształcony w arabskie określenie alkinń, zyskał łacińską nazwę alchemia), która kładła nacisk na zagadnienia praktyczne. Chociaż głównym celem doświadczeń alchemicznych było opracowanie metody transmutacji materii w złoto, to dzięki nim uzyskano m.in. kwas siarkowy(VI). kwas solny, wodę królewską i sublimal (HgCli).
Ważnym etapem w rozwoju chemii było wprowadzenie przez Roberta Boyla (1627-1691) pojęcia pierwiastka jako elementarnego składnika materii - „z pierwiastków zbudowane są wszystkie substancje ". W stanie wolnym pierwiastek jest substancją prostą. Związki chemiczne to substancje złożone z dwóch lub więcej pierwiastków, odpowiednio ze sobą połączonych. Metodami chemicznymi związki te można przeprowadzić w pierwiastki - substancje prosie.
Pod koniec XVIII wieku sformułowane zostało prawo stałości składu: każdy związek chemiczny ma stały i niezmienny skład ilościowy,
Jego uzupełnieniem było prawo stosunków wielokrotnych: jeżeli dwa pierwiastki mogą tworzyć kilka związków, to ilości jednego pierwiastka przypadające na tę samą ilość drugiego pierwiastka pozostają do siebie w stosunku prostych liczb całkowitych.
Po odkryciu tlenu A. Lavoisier sformułował prawo zachowania masy (1785 r.): w reakcji chemicznej suma mas produktów równa się sumie mas substratów.
Książka
-
Autor:
Teresa Kołek, Bronisława Osipowicz
-
Format:
165 x 235
-
ISBN:
978-83-60574-09-6
-
Liczba stron:
279
-
Oprawa:
miękka
-
Rok wydania:
2011
-
Wydanie:
2