Pasze rzepakowe w żywieniu zwierząt

średnia: 0.0 ocen: 0

10,50 PLN

Produkt dostępny!

Autor, Redaktor: Heinz Jeroch, Jan Jankowski, Antoni Lipiec, Krzysztof Kozłowski, Paulius Matusevičius, Jan Mikołajcz

Waga produktu: 0.200 kg

Realizacja zamówienia: 48 godzin

EAN: 9788372998583

Wysyłka od: 9.00 PLN

Wydawca: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski

KUP TERAZ!

Olsztyn 2013, wydanie 1, format 165 x 235, objętość 80 str., oprawa miękka

Początków uprawy rzepaku należy poszukiwać w Chinach. Wiek odnalezionych tam podczas badań archeologicznych nasion tej rośliny ocenia się na 6000 do 7000 lat, a pierwsze chińskie pisemne wzmianki o rzepaku liczą około 2500 lat. Rzepak jako roślina uprawna w Europie Środkowej, w tym także w Polsce, pojawił się w XVI wieku. Wraz z początkiem industrializacji, w XIX wieku w Europie zaczęło rosnąć również zapotrzebowanie na oleje techniczne. Zwiększyła się znacznie powierzchnia uprawy rzepaku. Podczas obydwu wojen światowych interwencje rządowe spowodowały wzrost powierzchni obsiewu rzepakiem, głównie w celu produkcji margaryny, określanej wówczas mianem masła wojennego. Bardzo zła opinia na temat tego substytutu masła spowodowała jednak, że po zakończeniu II wojny światowej zainteresowanie wykorzystaniem oleju rzepakowego w Europie znacznie zmalało. Zmniejszyła się również powierzchnia uprawy rzepaku w Europie. Rynek światowy opanował olej sojowy ze Stanów Zjednoczonych oraz inne oleje roślinne.

Wysoki udział niepożądanego z żywieniowo-fizjologicznego punktu widzenia kwasu erukowego w oleju rzepakowym (wpływającego pośrednio na uszkodzenie mięśnia sercowego) i znaczna ilość związków antyżywieniowych w suchej masie produktów ubocznych, szczególnie glukozynolanów, stwarzały problemy ze zbytem produktów z rzepaku na cele spożywcze i pasze. Pierwszą na świecie odmianę niskoerukową Wipol zarejestrowano w Polsce w 1972 roku, a cztery lata później - polską odmianę bezerukową Janpol. Do 1976 roku w produkcji krajowej znajdowały się wyłącznie polskie odmiany wysokoerukowe. Od 1977 roku zaczęto je zastępować odmianami bezerukowymi „0", głównie zagranicznymi. Odmiany o wysokiej zawartości kwasu erukowego zostały całkowicie wyparte z uprawy w końcu lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Korzystne właściwości rzepaku, decydujące o jego znaczeniu, zostały utrwalone w odmianach „00", co w znacznym stopniu przyczyniło się do upowszechnienia uprawy tej rośliny. Dotyczy to przede wszystkim ważnych w żywieniu człowieka nienasyconych kwasów tłuszczowych - kwasu α-linolenowego, kwasów n-3, a także wysokobiałkowych produktów ubocznych, tj. śruty poekstrakcyjnej i makucha o obniżonej zawartości glukozynolanów.

Pasze rzepakowe to nasiona rzepaku i produkty uboczne: makuchy rzepakowe, wytłoki rzepakowe i poekstrakcyjna śruta rzepakowa. Jako cenne źródło białka i energii można stosować je w żywieniu: drobiu, świń, przeżuwaczy, owiec, kaczek, gęsi, zwierząt futerkowych, ryb (np. karpia).

Informacje zawarte w monografii oparto na wynikach autorskich badań naukowych i najnowszych międzynarodowych opracowaniach naukowych. Uwzględniono materiały z sześciu niemiecko-litewskich konferencji naukowych poświęconych rzepakowi, które odbyły się w Kownie w latach 2001-2012. Stanowi to podsumowanie aktualnego stanu wiedzy o znaczeniu nasion i produktów z rzepaku w żywieniu zwierząt.

Wprowadzenie 1. Rys historyczny 2. Kierunki prac hodowlanych nad nowymi odmianami 3. Produkcja rzepaku w świecie 4. Skład chemiczny nasion 5. Produkty przetwarzania rzepaku 6. Skład chemiczny produktów ubocznych z rzepaku 7. Produkty uboczne z rzepaku w żywieniu przeżuwaczy 7.1. Wstęp 7.2. Skład chemiczny 7.3. Wartość pokarmowa 7.3.1. Wskaźniki oceny wartości pokarmowej 7.3.2. Jakość białka 7.3.3. Wartość energetyczna 7.4. Wyniki i zalecenia żywieniowe w stosowaniu produktów ubocznych z rzepaku 7.4.1. Poekstrakcyjna śruta rzepakowa 7.4.2. Makuch i ekspeler rzepakowy 7.4.3. Glicerol - wartość pokarmowa i zastosowanie 7.5. Podsumowanie 8. Produkty uboczne z rzepaku w żywieniu świń 8.1. Wstęp 8.2. Wartość pokarmowa 8.2.1. Specyfika żywienia trzody chlewnej 8.2.2. Jakość białka 8.2.3. Wartość energetyczna 8.2.4. Fosfor ogólny i strawny 8.3. Zalecenia żywieniowe 8.4. Podsumowanie 9. Produkty z rzepaku w żywieniu drobiu 9.1. Wstęp 9.2. Wartość pokarmowa 9.2.1. Jakość białka 9.2.2. Wartość energetyczna 9.2.3. Wykorzystanie fosforu 9.3. Pasze rzepakowe jako komponenty mieszanek dla niosek 9.4. Pasze rzepakowe w mieszankach dla drobiu rzeźnego 10. Produkty uboczne z rzepaku w żywieniu innych gatunków zwierząt gospodarskich 10.1. Króliki 10.1.1. Wstęp 10.1.2. Skład chemiczny i wartość pokarmowa 10.1.3. Zalecenia żywieniowe 10.1.3.1. Śruta poekstrakcyjna i makuch rzepakowy w mieszankach dla królików rzeźnych 10.1.3.2. Nasiona rzepaku w mieszankach dla królików rzeźnych 10.1.3.3. Olej rzepakowy w mieszankach dla królików rzeźnych i hodowlanych 10.1.4. Podsumowanie 10.2. Akwakultura 11. Zabiegi podnoszące wartość pokarmową 11.1. Zabiegi hodowlane 11.2. Zabiegi technologiczne 11.3. Dodatki enzymatyczne 12. Poprawa jakości produktów pochodzenia zwierzęcego w wyniku skarmiania oleju rzepakowego lub produktów ubocznych z rzepaku 12.1. Wstęp 12.2. Modyfikacja tłuszczu mleka 12.3. Modyfikacja tłuszczu zapasowego u świń 12.4. Zmiany w profilu kwasów tłuszczowych w mięsie drobiu i królików 13. Perspektywy rozwoju produkcji pasz rzepakowych. Piśmiennictwo

Książka

Autor:

Heinz Jeroch, Jan Jankowski, Antoni Lipiec, Krzysztof Kozłowski, Paulius Matusevičius, Jan Mikołajczak, Friedrich Schöne
ISBN:

978-83-7299-858-3